Jazz in Thals #4 Festival Centrum Herentals (20-05-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Jazz in Thals © Rootsville 2018

Pinksterzondag en dan is het voor de jazzliefhebber verzamelen geblazen in het centrum van Herentals. Sinds 2015 staat hier op deze feestdag alles in het teken van Jazz en tekenen we sinds de aanvang van dit event ook met Rootsville present. Vierde editie al en ik zou kunnen zeggen dat deze 'kroegentocht' groeit maar alle eerlijkheid gebied me te zeggen dat sinds de eerste editie de deelnemende etablissementen steeds van bij aanvang al vol zitten. Het onverhoopte succes deed de organisatie dan ook inzien dat Herentals deze tak van de muziek een warm hart toe draagt. Dit was dan ook vorig jaar het startsein om met 'Jazz Sessions' aan te vangen waarop we al namen als Jeff Neve, Bram Weijters, Chad McCullough, Jelle Van Giel Group, OTOmachine en Black Mango de revue zagen passeren.

Ook dit jaar zetten 9 zaken in het centrum hun deuren open voor jazzmuziek en sluiten deze pas in de kleine uurtjes want morgen is het een algemene rustdag. Na de soundcheck is het voor iedere formatie verzamelen geblazen voor een gezamenlijk diner in hotel 'De Zalm'. Dit jaar stond op het menu 'friet met stoofvlees' of voor de Herentalse foodies gefrituurde aardappelreepjes met Vlaamse stoverij vergezeld van groentjes en een glasje rood, wit of water uit de borrelende bronnen van de Kempen. Geen tijd dus voor het dessert volgens Birgen en dus trekken ze na 'la grande bouffe' met z'n allen naar hun respectievelijk podium, voor in het totaal drie sets van aangename en hoogstaande jazz en aanverwanten. Ook geen tijd voor een siësta en dus en avant marche...We proberen in willekeurige volgorde de concerten bij te wonen, dat wil dus zeggen waar we binnen kunnen beginnen we eraan. Vorige editie was ook de start om aan te knopen met een openingsconcert dat de officiële concerten vooraf zou gaan en dit was vorig jaar niemand minder dan Jef Neve Solo. Voor dit jaar opteerden die van 'Jazz in Thals' voor een nieuwe locatie en zo stonden Jan Goossens, Jochen Van Laere, Birger Embrechts, Andres Liefsoens, Leo Van Wolputte en Jules Van Loven allemaal fier in het gelid voor de opener van editie 2018 in 'Chapelle Imperial' Een 90 minuten durende concert van Jo Hermans & Friends. Nog niet bewust van de latere afkoeling kwam ik hier in een tamelijk 'bezwete' toestand aan in 'Chapelle Imperial' en zag de Jules onmiddellijk wat ik nodig had. Cheers ;-)

Een nieuw gegeven dus in de programmatie van 'Jazz in Thals' is het café van de 'Chapelle Imperial'. Voor het concert met 'Jo Hermans & Friends' diende je uitzonderlijk op voorhand te reserveren. Het ligt een paar straten van de Markt maar een wandeling van de markt naar 'Chapelle Imperial' is altijd goed voor het appetijtelijke gedeelte en de meeste van de 'klokkeververs' deden dit zelfs per fiets. Hoe geen openbaar vervoer hier in Her'ntals? Jo Hermans komt uit een muzikale familie en koos de trompet als instrument. Het is voor Jo enigszins een thuismatch omdat hij afkomstig is uit het naburige Tielen. Met Jean François Assy aan de cello, David Thomaere aan de keyboards en Marc Bonne aan de drums wordt het hier in 'Chapelle Imperial' zonder meer een zeer intense en soms ook intieme bedoening.

Jo Hermans voelt zich op een podium als een vis in het water zolang muziek maar in de spotlights wordt geplaatst. Hij is van verschillende markten thuis en speelt ook met het 'Rebirth::Collective' van Dree Peremans. Als virtuoos op de trompet en flugelhorn heeft hij voor vanavond een pittig concept uitgewerkt, en zo zijn alle gespeelde stukken vanavond nummers van enkel Belgische componisten. Met 'La Chanson des Vieux Amants' uit 1967 zitten we zo in de Brel periode en valt deze homage uiteraard in de smaak. Met 'Faded Lady' halen ze er een hit van het 'S.S.O. Orchestra' van onder het stof. Dit nummer haalde hier zelfs de charts in 1976 toen 'de' funk hoogtij vierde. Een formatie destijds met Francis Weyer aka Francis Goya. Vanavond ook eentje dat het ooit tot Popcorn Classic' bracht in de 70-tiger jaren en dat is 'Chocolate Boys' van Voltaire Pier om maar aan te tonen wat een 'legacy' we hier allemaal hebben in onze Belgische muziek geschiedenis. Dit met dank aan Jo Hermans & Friends voor deze muzikale geschiedenisles, 'Made in Belgium'.

In het 'Jeugdcentrum 2200' op de markt vinden we 'Bescumi' terug. Dirk Swartenbroekx aka Bescumi is een Belgische DJ. Hij brengt een mix van Latin, lounge, jazz en Brazilian grooves, zo lang het maar dansbaars is. Samen met zijn band was hij al te gast op Rock Werchter, I Love Techno, Ten Days Off, Pukkelpop, Gentse Feesten, Dour Festival, Zeverrock en vele anderen. Vanavond wordt Dirk bijgestaan door Andres Liefsoens aan de vibrafoon en voor de vocale ondersteuning doet hij een beroep op de Nigeriaanse ambiancemaker MC TD Rankin.

Buiten was ondertussen de skyline van Herentals zeer betrokken geworden en viel de regen met bakken uit de lucht. Een zwoele avond maar de regendruppels werden hier verdreven door de zwoele Latin grooves van Bescumi en de 'vibra vibes' van Andres Liefsoens. Op zijn actief ook een lange lijst remixes maar vanavond zeker ook eigen werk als 'Seaside'. De 'lounge hit' waarop Isabella Antena haar vocale kwaliteiten aan leent wordt vanavond verdrongen door die van MC TD Rankin waarbij Andres Liefsoens op zijn vibrafoon het nodige Latin gevoel doet neerdalen hiet in dit jeugdcentrum. De lounge en calypso beats op 'Ramiro's Theme' en 'Obrigado' maken dat het hier makkelijk tot een danstempel zou kunnen worden getransformeerd.

Op deze langste nacht van Herentals laten we de funk van Moon Express nog even links liggen en gaat het nu richting 'De Max' in de Nieuwstraat. Hier komen we oude bekende uit de blues scène tegen met 'James & Black'. Een opmerkelijk duo uit Texas maar die al een hele poos Europa en België als tweede thuisbasis hebben uitgekozen. Vorig jaar zette dit duo nog de weide van 'Blues Peer' op stelten en waren ze alom aanwezig tijdens de jam sessies. Samen met Eelke Mastebroek (guitar), Dree Peremans (trombone), Jeroen Capens (sax), Erik Rademakers (bass) en Jordi Geuens (drums) brengen Bruce James en Bella Black hier ons vanavond een mix van soul, blues, funk en jazz.

Zeer toegangelijk en uiteraard ook dansbaar deze muziek van 'James & Black' met het logische gevolg, de keet boesjevol en zie ik daar geen big smile opkomen bij Luc en Geert. Vlug ons verdringen naar de voorste gelederen van 'de Max' waar die van Texas aanvangen met 'Treat Me Right'. We zouden niet ander durven en dus laten we Bella en Bruce gewoon hun ding maar doen. Na de welkom en de 'well pronounced' 'Jazz in Thals' door Bella volgt er 'Nothing Left To Do' en maakt dat net als in het jeugdcentrum het dansgevoel hier in 'De Max' de bovenhand krijgt. Toegeven, ik heb 'James & Black al in verschillende bezettingen kunnen beleven, van band tot duo maar de toevoeging van de blazers met Dree Peremans (trombone) en Jeroen Capens (sax)stuwt hun aanstekelijke soul nog naar een ander niveau. Efkes blijven hier hangen dus tot 'The Days' het einde betekend van de eerste set...doemme toch :-(

Van hier uit gaat het terug richting 'Markt' richting 'Café 't Theater' en hier treffen we het 'Arne Van Coillie Trio' aan. Samen met zijn kompanen Flor Van Leughenhaeghe (contrabas) en Gert-Jan Dreessen (drums) ontvangen ze iedere laatste donderdag van de maand ook een gast in 'De Ploeg' te Diepenbeek. Een formule die al liefst 15 jaar stand houdt. Arne is in Limburg samen met zijn echtgenote Kim Versteynen ook de drijvende kracht achter het 'live' gebeuren wanneer het jazz aanbelangt.

Naast standards als 'All of You' van Cole Porter en 'Stella By Starlight' van Victor Young bengt dit trio nu ook eigen originals mee naar Herentals. Nummers als 'Acting Cool' en 'Count On Me' maken dat de aanwezigen een beetje betoverend worden door deze jazz, all the way from Limbuuuurg. Wanneer je de aanwezigen tevreden ziet glimlachen en het niet aandurven om een storend geluid voort te brengen weet je als muziekliefhebber dat het goed is. Ook werk van drummer Gert-Jan met diens 'Lennic' wordt hier vanavond in de armen gesloten. De intensiteit van de keys van Arne en het subtiel beroeren van de dikke snaren door Flor maken de set compleet. Het enige dat ik er nog aan zou veranderen is het dimmen van de verlichting ;-)

Nu we toch in een jazzy mood verkeren gaan we maar naar de volgende locatie. Na de afwas van het gezamenlijk diner zijn ze ook in 'Hotel De Zalm' toe aan hun portie van 'live' muziek. Hier staat 'Nilson Matta's Brazilian Voyage' op het programma. Dit Quintet bestaat naast Nilson Matta (contrabas) ook nog uit Hendrik Braekman (gitaar), Bruno Castellucci (drums), Greg Houben (trompet en zang) en John Snauwaert (saxofoon). Nilson Matta werd geboren in Brazilië maar heeft sinds het einde van de jaren 80-tig als thuisbasis New York. In dit 'Brazilian Voyage project' vertrekt Nilson Matta van de Braziliaanse roots-muziek en ritmes uit deze rijke cultuur. Met saxofonist John Snauwaert, heeft Nilson zijn Belgische spitsbroeder bij zich. 

Een ietwat kleine domper was dat er voor geopteerd werd dat het optreden in de tuin zou doorgaan wat door de regen een beetje roet in het eten zou gaan gooien. Gelukkig waren de weergoden die van 'Thals' goed gezind en hadden ze de hemelsluizen dicht gedraaid. Dus toch alle zitjes hier op het tuinterras volzet en zelf binnen kon je nog meer dan behoorlijk deze Braziliaanse reis volgen. Ook in São Paolo zal het wel eens regenen en dus brengen Matta Nilson en zijn reisgenoten voor deze nacht onverstoorbare Latin Jazz als 'The Look of Love' en 'Samba de Veloso'. So far so Good en deze 'Jazz in Thals' kan al niet meer stuk.

Even de markt oversteken nu richting 'Café Druyts' waar we te gast zijn bij het 'Joe Wulf Quartet'. Joe Wulf is een virtuoos op trombone en werd geboren in Duitsland. Zijn repertoire bestaat uit jazz en blues uit de 'swing era' van Louis Armstrong tot Duke Ellington. Voor zijn passage in 'Jazz Village' Herentals laat hij zich begeleiden door Harry Kanters (keyboards), Jeroen Koning (bass) en 'local' Dirk Dergent (drums).

Ook hier in 'Café Druyts' is het arbeid geblazen om even vooraan te kunnen komen om dit Quartet even op de gevoelige plaat vast te leggen. Swingende, goed in het gehoor liggende jazz hier in dit café met spetterende solistische bijdragen van elk van de ervaren muzikanten. Met respect voor de traditie klinkt deze muziek zowel hedendaags, als boeiend en genietbaar voor iedereen. Ook hier kan je op de gezichten aflezen dat ze het best kunnen smaken. Joe Wulf's schuiftrompet maken dat je jezelf bij momenten in de straten van New Orleans voelt verdwalen met singende arrangementen zoals 'I've Got A Right To Sing The Blues'. Joe Wulf all the way!

Even verder bevinden we ons nu in de 'Club Human'. Hier staat alles in het teken van de 'funk' en wel met 'Hugo Boogaerts' Moon Express'. Hugo met aan zijn zijde trompettist Nico Schepers, bassist Robert Mercurio, Bram Weijters en Stan Driesen aan de keyboards en Joris Peeters achter de drums heeft al heel wat jaren zijn strepen verdiend. Hugo Boogaerts was jaren vast lid was van de vernieuwende formatie 'Wizards of Ooze' waarmee hij, net als met zijn eigen formatie, door heel Europa toerde. De composities neigen ook meer en meer naar deze laatstgenoemde band waarbij Hugo’s aandeel de sound sterk beïnvloedde. Vandaag de dag spreken we nog enkel van Hugo Boogaerts & Moon Express, So put on your dancin' shoes...if possible.

Altijd hetzelfde hier in deze 'Club Human' en dus weerom een bijna 'mission impossible' om vooraan te raken. Ik kon het zo voorspellen dus was ik al eens langs geweest bij de soundcheck ;-). Hugo Boogaerts & Moon Express brachten in het najaar van 2016 het album 'Platform 5.5' op de markt en dus kan ook Herentals getuige van zijn hoe jazz, funk en soul in elkaar weten te vloeien. Openen doen ze met 'Getcha'. Met 'Real' gaat de stoom er even uit om Nico relaxerend te horen soleren en waarbij Hugo zijn tenorsax omruilt voor een dwarsfluit, and yes it's real what we feel. Ondanks meestal eigen werk klinkt 'de funk' van deze Moon Express wel vertrouwd in de oren en zelfs met 'De Sjruur' krijgen we al meteen een hoogstandje, een nummer dat trouwens is opgedragen aan de patron van de gelijknamige jazzclub in Maaseik, Renee Meuris. Na 'The Fool' gedraag ik me ook zo en verlaat deze funky keet om me richting 'Unico' te begeven.

Een paar huizen verder maar voor de club 'Unico' voor een optreden van 'Djartman'. Djartman bestaat uit een trio met Sam Stuyck als vocaal uithangbord. Met Frank De Wolf en Nathan Kerstens krijgen we twee jazz bro's jaren samen speelden in het 'Frank De Wolf Trio'. Sam Stuyck studeerde klassieke gitaar om nadien de blues, alsook de jazz van Django Reinhardt te ontdekken. Hij maakte jarenlang deel van het trio van Jokke Schreurs maar hij ontdekte ook zijn unieke stemkleur, waardoor hij een ander muzikaal pad begon te bewandelen, en dit met succes. Ze brengen ons een selectie van jazz standards maar ook Nederlandstalige nummers kunnen zo plots opduiken.

Hier in deze zaak is het voornamelijk zitten geblazen en hoef ik niet zo te wringen om dit trio op de 'digital card' plaat vast te leggen. Gewoon in de deuropening blijven staan en klaar is kees en dus meer tijd om te genieten van de aangename stadards als Bille Evans' 'Waltz for Debby'. Een beklijvende versie van Lady Day aka Billie Holiday haar 'God Bless The Child' uit 1939 doet de aanwezigen wel even naar adem happen. Niet evident om dit aan te durven. De vraag of iemand Louis Neefs kent is hier in de Kempen haast overbodig of je moet deze aan hangjongeren stellen. 'Oh Oh Ik Heb Zorgen' uit 1967, daarvan had een aanwezige zelfs nog de single in zijn bezit maar 'clever' als Sam is ging het om de B-kant van het plaatje en dit was uiteraard andere koek. Dus leerde iedereen hier vanavond ook 'Alleen Met z'n Twee' kennen, een nummer geschreven door Freddy Sunder. Van componist Henry Mancini kregen we nog 'Charade' maar moest ik noodgedwongen nog naar de laatste locatie van vanavond.

Van hieruit gaat het richting 'Bovenrij' waar we in 'Café Brigand' ook met regelmaat andere concerten kunnen bijwonen. Uiteraard geen Johnny Cash'ers vandaag maar trompettist 'Charli Green'. Charli werd geboren in Memphis TN en staat ook bekend als bandleader bij zijn eigenste 'Charli Green Big Band'. Voor 'Jazz in Thals' kiest hij bescheiden voor een Quintet met daarin Lior Kuperberg (sax), Colijn Buis (piano), Bert Damsma (bass) en Hans van der Schaft (drums). Een internationaal gezelschap hier in de Brigand.

Charli Green voelt zich goed tussen zijn Nederlandse kompanen en bespeeld zowel trompet, flughelhorn als eentje uit de familie van de hoorns. Ook hier is het voornamelijk welgekende standards die het voortouw trekken. Nummers als 'Lady Bird' en 'Body and Soul' maken dat er ook hier bijna geen doorkomen meer aan is. Gelukkig was ik 'patron' Leo al 'on the road' tegen gekomen en was er hier net nog een plaatsje vrij om het heerlijke 'Bye Bye Blackbird' uit 1926 in me op te nemen. Mijn obligate foto ronde zit er zo op en dus kan ik aan 'round 2' beginnen om te genieten van deze hoog gewaardeerde 'kroegentocht', dwars door het centrum van Her'ntals. Back to Black, een mens mag toch ook al eens iets hebben.:-)

Badankt aan de organisatie van 'Jazz in Thals' voor weerom een meer dan geslaagde editie van hun 'Jazz Event'. Een editie met een behoorlijk internationaal getinte bezetting. En ook dank aan Els voor de mobiele interventie aka het openbaar vervoer in Her'ntals op een zondagavond...ook hopen dat de Koen het hippe 'Whocat' verkocht krijgt aan de organisatie voor de eerste jubileum editie van 2019. CU

Jazz in Thals Live!!!